ტობი ფლადი: “ქართველებთან მატჩისგან ბევრი რამ უნდა ვისწავლოთ”

ინგლისის მორაგბეთა ეროვნული ნაკრების მგეზავი ტობი ფლადი მიიჩნევს, რომ ქართველებთან მატჩისგან ბევრი რამ უნდა ისწავლონ, სწორი დასკვნები გამოიტანონ და თუ გუნდი ერთ მუშტად შეიკვრება, დასახული ამოცანის გადაჭრა არ გაუჭირდებათ.

ქართველებთან მატჩამდე ინგლისელებმა არგენტინას დიდი გაჭირვებით სძლიეს - 13:9, “ბორჯღალოსნებს” კი, ექვსი ლელო გაუტანეს და 41:10 დაამარცხეს, მაგრამ გუნდის მთავარი მწვრთნელი მარტინ ჯონსონი ძალიან გაბრაზებული დარჩა. საქმე ისაა, რომ პირველ ტაიმში და მეორე ტაიმის საწყის ოც წუთში, მერაბ კვირიკაშვილმა ხუთი ისეთი ჯარიმა გააფუჭა, რომლებსაც სხვა გუნდები, სავარაუდოდ, ქულებად აქცევენ. საათის თავზე ინგლისი სულ რაღაც 22:10-ს იგებდა, არადა, შეიძლებოდა ტაბლოზე 25:22 ყოფილიყო ქართველთა სასარგებლოდ და ეს “ვარდებს” ძალიან ძვირად დაჯდომოდათ.

“ვფიქრობ, ეს სიტუაცია საჩვენოდ უნდა გამოვიყენოთ. ქართველებისგან სერიოზული ჭიტლაყი მივიღეთ, ახლა ერთად უნდა დავსხდეთ, შეცდომები გავაანალიზოთ და სწორი დასკვნები გამოვიტანოთ. ნებისმიერ შემთხვევაში, კარგია, რომ მსოფლიო თასზე ორიდან ორი შეხვედრა მოვიგეთ, თანაც როგორი მძიმე მატჩები, ახლა კი, ერთ მუშტად უნდა შევიკრათ და მიზნისკენ სწრაფვა გაათმაგებული ძალებით გავაგრძელოთ”, - თქვა ფლადმა.

ჯგუფურ ეტაპზე ინგლისის ნაკრებს კიდევ ორი მატჩი დარჩა ჩასატარებელი: 24 სექტემბერს რუმინეთს ეთამაშება, ხოლო 1 ოქტომბერს - შოტლანდიას. რაც შეეხება მათ გეგმებს, ჯონსონს მინიმუმ ნახევარფინალში გასვლა აქვს დაგეგმილი.

"ბორჯღალოსნებს" მასტერტონის მერმა უმასპინძლა

ახალ ზელანდიაში, მსოფლიოს თასის მონაწილე საქართველოს ნაკრები ამჟამად ქალაქ მასტერტონში იმყოფება. "ბორჯღალოსნებს" ქალაქის მერიაში მიღება გაუმართეს. 

მერის მისასალმებელი სიტყვის შემდეგ სცენა ადგილობრივ სიმღერის გუნდს დაუთმეს, რომელმაც საქართველოს ჰიმნი ჯერ ქართულად იმღერა, მერე კი ინგლისურად. უნდა ითქვას, რომ ნათარგმნი ორიგინალს არაფრით ჩამოუვარდებოდა. 

ცხადია, საქმეში ქართული დელეგაციის წარმომადგენელი, ქართული ხმების მომღერალი გივი ჭიჭინაძე ჩაერთო, რომელსაც მაორებმა "ტე ტანე კაი ვაიატა" შეარქვეს. ქართულად ეს ნიშნავს, კაცი, რომელიც მღერის. მან მასპინძლებს იტალიური ოპერიდან ორი არია მიუძღვნა, რამაც ცხადია დიდი ოვაციები გამოიწვია. 

შეხვედრას ესწრებოდა ლეგენდარული პიროვნება, მასტერტონის მკვიდრი ბრაიან ლოჰორი, რომელიც 1987 წელს გამართულ მსოფლიოს თასზე ახალი ზელანდიის ნაკრების მწვრთნელი იყო. მაშინ "ოლ ბლექსი" ჩემპიონი გახდა და მას შემდეგ მიღწეულის გამეორებას ვერაფრით ახერხებს. 

ლოჰორი საქართველოს ნაკრების ლიდერთან, მამუკა გორგოძესთან მივიდა და სახსოვრად მცირე სუვენირი უბოძა.

მორაგბეების "ზესტაფონო" მასტერტონში

ინგლისთან მატჩის შემდეგ, 19 სექტემბერს, „ბორჯღალოსნები“ აზალი ზელანდიის ჩრდილოეთ კუნძულზე - ვაირარაპას მხარეში გაემგზავრნენ.

აქ მდებარეობს ქალაქი მასტერტონი - 26 სექტემბრამდე ჩვენი ნაკრების გულითადი მასპინძელი.

„ბორჯღალოსნები“ ჯერ ველინგტონში ჩაფრინდნენ, სადაც მაორები ცეკვით მიეგებნენ; შემდეგ, ავტობუსით განაგრძეს გზა მასტერტონისკენ. ველიგტონიდან მასტერტონამდე, უღელტეხილზე განლაგებული სოფლების მკვიდრნი მოედნებზე იკრიბებოდნენ და ქართველებს ოვაციებით ხვდებოდნენ. სკოლის მოწაფეები არად აგდებდნენ წვიმასა და სიცივეს და საქართველოს დროშებით ხელში,„ბორჯღალოსნების“ ავტობუსის გამოჩენას ელოდნენ .

ვაირარაპა ფერმერთა მხარეა ჰორიზონტამდე გადაჭიმული საძოვრებითა და ვენახებით. მასტერტონი, რომელიც 20 ათას მაცხოვრებელს ითვლის, რეგიონის შუაგულში მდებაროებს. ვაირარაპას მცხოვრებნი და მასტერტონელები - მშრომელი, პრაგმატული და გულთბილი ხალხი, ჯეროვნად მოემზადა სტუმრების დასახვედრად: საგულდაგულოდ დაძებნეს ინფორმაცია საქართველოს შესახებ; შეისწავლეს ყველაფერი, რაც ჩვენზე „გუგლის“ საძიებელში იყო განთავსებული. შექმნეს ქართველი მორაგბეები მხარდამჭერთა კლუბი. ასევე - გვერდი „ფეისბუქზე“, სახელწოდებით Project Georgia – Wairarapa Welcomes Goergia National Rugby Team, რომელიც ჩვენი ნაკრების საზოგადოებრივი პროგრამის შესახებ ინფორმაციასა და ფოტოებს ავრცელებს.

მასტერტონში ჩასვლისას, „ბორჯღალოსნები“ ოფიციალურ მიღებაზე მიიწვიეს მარაეში, რაც მაორების ენაზე „შეხვედრების სახლს“ ნიშნავს.

მარაეში ქართველებს ადგილობრივმა ტომმა გაუწია მასპინძლობა. საინტერესო იყო მათი დახვედრის რიტუალი: მარაეს კართან მისულ ქართველებს წინ რამდენიმე „მზვერავი“ გამოეგება. ერთმა მათგანმა, ირაკლი აბუსერიძეს, როგორც გუნდის წინამძღოლს, გამოწვევის ნიშანი დაუგდო გზაზე.

მარაეს ეზოში, იქაურმა მოხუცებმა, ქართველების სახელით კი - მასპინძელმა მაორიმ მისალმებები გაცვალეს, რასაც მოყვა ადგილობრივი ტომის სიმღერა. ამის პასუხად, ყოფილმა მორაგბემ და „ქართული ხმების“ მომღერალმა, ჩვენი ნაკრების მატჩების წინ საქართველოს ჰიმნის უცვლელმა შემსრულებელმა გივი ჭიჭინაძემ, „ბორჯღალოსნებთან“ ერთად

„ზესტაფონო“ შემოსძახა, რასაც მაორების ოვაციები მოყვა.

მისალმებები და სიმღერები „შეხვედრის სახლშიც“ გაგრძელდა

Rugby's raining champs

They waited for an hour in the rain and cold but it was worth it for South Wairarapa school students who chanted and cheered as the Georgia rugby team arrived in Featherston.

The lawn outside the Fell Museum was a sea of Georgian flags, waved by students from South Featherston School, St Teresa's School and Kuranui College. The team was also welcomed with a haka performed by Featherston School students.

South Wairarapa Mayor Adrienne Staples welcomed the team dressed head-to-toe in red and white, complete with a bright red wig, and councillors Solitaire Robertson and Keith Sexton also attended alongside National MP for Wairarapa John Hayes.

Keziah Stonnell, 12, from Featherston School, said getting soaked by the rain was a minor setback and meeting the team was really cool.

"It's really cool because I've never met a rugby team before, so it's a different experience really. We've been doing a bit of research at school about Georgia which has been fun," Keziah said.

"We did have flags when we got here but they got ruined in the rain and we had our faces painted at the last minute but most of it had washed off by the time they got here, but apart from the rain it's all pretty awesome."

The team was welcomed onto Te Ore Ore Marae yesterday with a powhiri by Rangitane and Kahungunu in conjunction with Rugby World Cup 2011, which included a full wero and mass Ko Wairarapa haka performed by local schools and rugby clubs.

The rain threatened to send the powhiri inside but held off as the putatara (conch shell) sounded, signalling the start of the welcome.

Speakers and hongi hariru followed the haka, and guests were invited into the marae for supper.

Today the team were to take part in a mayoral lunch, where Wairarapa singers performed the Georgian national anthem, and players will be hosted by local families for dinner.

Tomorrow they are shearing with a Wairarapa shearing gang.

THEY'RE HERE: Featherston turned out in force to meet the team. St Teresa's School pupils and teacher Tim Vincent wave Georgian flags.

Georgians feast on Wairarapa hospitality

MASTERTON, 22 Sept. - If Georgia win their next match against Romania in Palmerston North, they will probably credit the home-cooked meals they’ve had at Masterton.

Just 105km from Arena Manawatu Stadium, Masterton is home to 22,000 people and surrounded by rolling green hills dotted with sheep and cattle from nearby farms.

It is here former All Blacks coach Sir Brian James Lochore - known as ‘BJ’ to the locals - and more than a dozen families invited Georgia's 30-man squad and their coaches, doctors, and officials to their homes for dinner on Tuesday night.

"There would be enough families to have them over for tea every night of the week," said Mark Mossman, or 'Mossy', during the scenic drive to the Mossman homestead.

He said New Zealand's ‘stadium of four million’ meant there were many communities keen to share a meal, a drink, and their homes with visiting teams.

"We're always going to be biased as New Zealanders," he said in reference to the All Blacks' campaign to break their 24-year Rugby World Cup drought. "But because we're made of many communities, of small towns, we take an interest in the things that happen locally."

Dinner guests

Mark and his wife, Jo, their daughters Charlotte, 18, and Bridget 14, invited players Shalva Sutiashvili and Givi Berishvili to their 728-acre farm, Ranui.

The two Lelos and the Mossman family were also joined by neighbours Ross and Jolene Wakeling and their two sons, Gus, 13, and Hugo, nine years old.

While they dined on roast lamb plucked from the Mossman's herd of 1,500 ewes, they chatted about Georgian geography and the local Wairarapa rugby club, East Coast, whose jersey shares the Lelos' red and white.

"Having them over for dinner gives them a chance to relax away from the Rugby World Cup," said Jo Mossman, whose father Brian Lochore coached the 1987 All Blacks team that won the first Rugby World Cup in New Zealand.

In welcoming the Georgians to Masterton, Sir Brian revealed he did not have the privilege of a home-cooked dinner when he represented New Zealand rugby during the 1960s and 70s.

"As a player we never had the chance to go to people's houses in foreign countries," he said.

Sense of community

During his tenure as the All Blacks coach, Lochore made sure his players met the communities that supported and cheered the national New Zealand team.

It is this same sense of community that is behind Masterton and greater New Zealand's enthusiasm for all things rugby.

"You've been playing such great rugby," said Mark Mossman after meeting his guests Shalva and Givi.

The Georgians were also commended over cheese and crackers in the Mossman's living room for their courageous performance in their 41-10 Pool B loss against England in Dunedin.

"That was really something against England," said Ross Wakeling, who played in New Zealand's under-21 team during the 1980s.

The two Georgians were flattered by their hosts' encouragement.

“The final score does not reflect what sort of match it was,” said Sutiashvili, a flanker in the Lelos’ starting XV against England.

'Thank you'

Sutiashvili and teammate Berishvili were overwhelmed by the welcome but managed to express their gratitude with a heartfelt thank you and an array of Georgian gifts, including a signed book about Georgian culture and a red Georgian team tie.

"We'll be adding this to the collection of rugby ties," said Mark Mossman. Framed and mounted in the family home is a collection of rugby ties belonging to his father-in-law Brian, who exchanged the mementos with rival teams during his rugby tours around the globe.

As the evening wrapped up over rugby tips, apple crumble and vanilla ice cream, Berishvili stood up and insisted on helping the evening's chef, Jo Mossman, clear the table.

It was a simple gesture that reflected their appreciation of the Mossmans' hospitality, with a few chuckles from their hosts over how often a Georgian rugby player helps clear the Mossman dinner table.

"This is really excellent," said Sutiashvili.

"After spending a few months away from home training for the Rugby World Cup, we really needed something like this, being among family."

The Lelos will be cheered on by their new Masterton families when they face Romania in Palmerston North on Wednesday, 28 September.

Shalva Sutiashvili and Givi Berishvili enjoy a home-cooked feast

Lelos build on RWC 2007 success

MASTERTON, 20 Sept. - After a 15-6 defeat to Scotland and a competitive match against England where the 41-10 scoreline did not reflect their endeavour, head coach Richie Dixon is confident Georgian rugby is at least showing its potential.

"We gained a lot of respect from the people we played against and the people who were watching us around the world," said Dixon after watching his team dominate large periods of the Pool B clash with England on Sunday.

The first-half statistics were telling for the Georgians: 75 per cent territory, 56 per cent possession and a penalty count 11-3 in their favour. But a shaky kicking display from fly half Merab Kvirikashvili let England off the hook and undermined Georgia's dominance.

Dixon is too modest to accept much credit for the increased competitiveness and is just happy to play his part in the evolution of Georgian rugby.

That evolution gained momentum with the Lelos' performances at Rugby World Cup 2007, where they recorded their first RWC victory, a crushing 30-0 victory over Namibia in Lens.

National sport

Significant development funding from the IRB's Strategic Investment Programme, as well as unprecedented financial support from the Georgian government, has helped turn rugby into the country's national sport.

One of the driving forces behind the change is Georgian Rugby Union president George Nijaradze, who was elected in February 2008 and happily describes Georgian rugby as a big family.

Just as comfortable in a suit and shaking hands with International Rugby Board Chairman Bernard Lapasset, or kicking the ball around the training field in a pair of shorts, Nijaradze picked up Georgia's momentum from RWC 2007 and has written a new chapter in the country's rugby history.

"To have ambition to be among the best 12 (teams in the world), you have to follow the level of the first 12, not only on the pitch but in everything that is around the pitch," said Nijaradze. "We have a lot of big-hearted men who spend their lives in rugby but unfortunately this is not enough, we need much more."

As such, he has been happy to delegate a lot of the specialist work required to a team of hired hands, led by former Scotland head coach Dixon. He was already advising Nijaradze on behalf of the IRB before accepting the Lelos' top job late last year.

Investment and coaching

Dixon's team includes a specialist attack coach in Don Caskie, as well as Australia's John Muggleton, who was the defensive mastermind behind the Wallabies' RWC 1999 triumph when they conceded only one try in six RWC matches.

Investment and coaching have improved Georgia's playing standards, but it is exposure to strong competition that drives the progress.

This is a point 62-cap veteran second row Ilia Zedginidze made after the defeat by England.

"We need many more games like this to perform better," he said, happy to take the positives from Georgia's performance.

Nijaradze agrees. "Our common problem is a lack of serious matches against serious opposition," he says.

To illustrate the point, since RWC 2007, Georgia have lost just one match from 21 in the first division of the European Nations Cup, the level immediately below the Six Nations.

Nijaradze and Dixon both feel it is time for Georgia and other lower-tier nations to be given shots at the bigger teams to assist their development.

European championship

"You have to be very realistic when you are talking about things like this, but I think there is an alternative," said Nijaradze. "A European championship, once per two years when all of us get a chance to play each other. If we play a respectable game (at RWC 2011), we can influence that."

Such a vision would be a crucial step in the competitiveness of teams such as Georgia, but the development of Georgian rugby is not dependent on the notion.

At the domestic level, two divisions of eight teams create a playing pool of more than 700, but as a result of investment and the establishment of playing and training structures and resources, the number of players in the 6-12 and 16-20 age groups have doubled.

“The Rugby World Cup is right now, but we are already thinking of 2015," said Dixon. "About 90 per cent of the players at this Rugby World Cup will be available for 2015, so we are starting to get that kind of continuity that other teams enjoy, but it’s taken a little while.”

Georgia still have two RWC 2011 matches to add to their tally of victories and whatever happens, Nijaradze says he is proud of his players because he feels their gutsy performances make the nation proud.

 read here http://www.rugbyworldcup.com/home/teams/team=720/news/newsid=2052667.html

Ilia Zedginidze says Georgia needs more tough matches to grow the game

IRB-მ წინსვლა დაინახა

მსოფლიოს 2011 წლის მსოფლიო თასზე საქართველოს ნაკრების მიერ ჩატარებული ორი მატჩით რაგბის საერთაშორისო საბჭოში (IRB) აღფრთოვანებულები არიან. ქართული მხარე მსოფლიო რაგბის მამებს უმტკიცებს, რომ მეტი პროგრესისთვის ძლიერ მეტოქეებთან მეტი თამაშების ჩატარებაა საჭირო და რა გამოვა ამით, უახლოეს მომავალში გამოჩნდება.

მანამდე კი, IRB-ს ოფიციალურ საიტზე საქართველოზე ვრცელი სტატია გამოქვეყნდა:

“შოტლანდიასთან 6:15 დამარცხებისა და ინგლისთან ჩატარებული კარგი მატჩის შემდეგ, სადაც ანგარიში 10:41 სულაც არ ასახავს მის შინაარსს და ქართველთა წარმატებულ თამაშს, საქართველოს ნაკრების მთავარი მწვრთნელი რიჩი დიქსონი დარწმუნებულია, რომ ქართულ რაგბის დიდი მომავალი აქვს და მან ამ მსოფლიო თასზე თავისი პოტენციალი წარმოაჩინა.

“იმ ადამიანებისგან, რომელთა წინააღმდეგაც ვითამაშეთ და რომლებმაც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით ჩვენს თამაშს უყურა, დიდი პატივისცემა დავიმსახურეთ”, - თქვა დიქსონმა ინგლისთან მატჩის შემდეგ, სადაც მისი გუნდი მთელი შეხვედრის განმავლობაში დომინირებდა.

პირველი ტაიმის სტატისტიკური მონაცემები ქართველთა სასარგებლოდ მეტყველებს: ტერიტორიის 75 პროცენტი. ბურთის ფლობის 56 პროცენტი და ჯარიმები 11:3 მათ სასარგებლოდ. მაგრამ შერკინების ნახევარმცველმა მერაბ კვირიკაშვილმა ჯარიმები ძალიან ცუდად შეასრულა, საჭირო ქულები ვერ დააგროვა და ამან ქართველთა ასეთი დიდი უპირატესობა გამოუყენებელი დატოვა. დიქსონი ძალიან მორიდებულია, გუნდის კონკურენტუნარიონობის გაზრდას მხოლოდ თავის თავს არ აბრალებს და უბრალოდ ბედნიერია, რომ ქართული რაგბის განვითარებაში გარკვეული წვლილი თავადაც მიუძღვის.

ამ განვითარებამ იმპულსი ქართველი მორაგბეების 2007 წლის მსოფლიო თასზე კარგმა თამაშმა მისცა, სადაც მათ RWC-ზე პირველი გამარჯვება მოიპოვეს - ნამიბია საფრანგეთის ქალაქ ლანსში 30:0 გაანადგურეს.

არსებობს რაგბის საერთაშორისო საბჭოს (IRB) სტრატეგიული განვითარების პროგრამა, რომელიც მეორე დონის სარაგბო ქვეყნებს ფინანსურად ეხმარება, ასევე, უპრეცედენტო ფინანსური დახმარება საქართველოს მთავრობისგან და ამან რაგბი ქვეყანაში სპორტის ნაციონალურ სახეობად აქცია. ქართული რაგბის განვითარების ერთ-ერთი მთავარი ფუძემდებელი საქართველოს რაგბის კავშირის პრეზიდენტი გიორგი ნიჟარაძეა, რომელიც ამ თანამდებობაზე 2008 წლის თებერვალში აირჩიეს და ქართულ რაგბის ერთ დიდ ოჯახად მოიხსენიებს. 2007 წლის მსოფლიო თასის შემდეგ, მან უდიდესი სამუშაო გაწია, მუხლჩაუხრელი შრომით, ოფიციალური შეხვედრებისა თუ უბრალო გართობის დროს, მუდამ წინსვლაზე ფიქრობს და ქვეყნის რაგბის ისტორიაში ახალი ფურცელი ჩაწერა.

“იმისთვის, რომ მსოფლიოს 12 საუკეთესო გუნდს შორის მოხვდე, აუცილებელია, რომ მათ მხოლოდ მინდორზე, სათამაშო დონით კი არა, მის გარეთ არსებულ ყველა კომპონენტში გაუთანაბრდე. საქართველოში მრავლად არიან ისეთი ადამიანები, რომლებიც ქართული რაგბის განვითარებისთვის ფულს და სიცოცხლესაც კი არ ზოგავენ, თუმცა, სამწუხაროდ, ეს საკმარისი არაა და მეტი განვითარებისთვის ბევრად მეტი ფინანსები გვჭირდება”, - განაცხადა ნიჟარაძემ.

ის ბედნიერია იმით, რომ ნაკრები გუნდის განვითარებისთვის ისეთი გამოცდილი სპეციალისტი მიიწვია, როგორიც შოტლანდიის ეროვნული გუნდის ყოფილი დამრიგებელი რიჩი დიქსონია. სანამ დიქსონი ერთი წლის წინ “ბორჯღალოსნების” მთავარ მწვრთნელად დაინიშნებოდა, IRB-ს ეგიდით განვითარების პროგრამის ფარგლებში საქართველოში უკვე მუშაობდა.

დიქსონის გუნდში შედიან შეტევის სპეციალისტი დონ კასკი და ავსტრალიელი ჯონ მაგლტონი, რომელიც 1999 წლის მსოფლიო თასზე ავსტრალიის ნაკრების დაცვის მწვრთნელი იყო. სწორედ მაგლტონის დაცვითი საიდუმლოებების წყალობით, მაშინ “ვოლაბებმა” 6 მატჩში მხოლოდ 1 ლელო გაუშვეს და მსოფლიოს ჩემპიონები გახდნენ. ინვესტიციებმა და ახალმა სამწვრთნელო მიდგომამ ქართველთა სტანდარტები გააუმჯობესა, მაგრამ ისინი ძლიერ მეტოქეებთან პაექრობის ნაკლებობას განიცდიან და ეს წინსვლას აფერხებს. სწორედ ამ ფაქტორს გაუსვა ხაზი ვეტერანმა მეორეხაზელმა ილია ზედგინიძემ ინგლისთან განცდილი მარცხის შემდეგ.

“ჩვენ გვჭირდება ამ დონის მატჩების ხშირად ჩატარება, რათა მომავალში უკეთ გამოვიდეთ”, - თქვა ზედგინიძემ, რომელიც ქართველთა თამაშით კმაყოფილი იყო. მას ნიჟარაძეც ეთანხმება: “ჩვენი უმთავრესი პრობლემა ძლიერ გუნდებთან თამაშების ნაკლებობაა”.

მეტი თვალსაჩინოებისთვის გეტყვით, რომ 2007 წლის მსოფლიო თასის შემდეგ, საქართველომ ევროპის “ერთა თასზე”, რომელიც “ექვსი ერის” ქვემდგომი ტურნირია, 21 შეხვედრაში მხოლოდ ერთი მარცხი განიცადა. დიქსონსა და ნიჟარაძეს მიაჩნიათ, დადგა დრო, რომ საქართველოსა და ქვედა დონის სხვა ქვეყნებს ძლიერ გუნდებთან მეტი თამაშის გამართვის საშუალება მიეცეთ, რათა იქ რაგბი კიდევ უფრო განვითარდეს.

“როდესაც ასეთ საკითხებზე ვსაუბრობთ, რეალობას არ უნდა დავშორდეთ, თუმცა, ვფიქრობ, ალტერნატიული ვარიანტების გამონახვაც შეიძლება. ორ წელიწადში ერთხელ მაინც, ყველას უნდა მოგვეცეს ერთმანეთთან თამაშის უფლება”, - ამბობს ნიჟარაძე.

ასეთი მიდგომა გადამწყვეტი იქნებოდა საქართველოს დარი გუნდების კონკურენტუნარიანობისთვის, მაგრამ ქართული რაგბის განვითარება მხოლოდ ამ საკითხზე არაა დამოკიდებული. ამჟამად საქართველოს შიდა ჩემპიონატში 16 გუნდი თამაშობს, რომლებიც ორ ჯგუფად არიან დაყოფილი და მათში დაახლოებით 700 მორაგბეა გაწევრიანებული. სამაგიეროდ, გაორმაგდა 6-დან 12 და 16-დან 20 წლამდე მორაგბეთა რაოდენობა.

“მართალია მსოფლიო თასი მიმდინარეობს, მაგრამ ჩვენ უკვე ვფიქრობთ 2015 წელზე. დაახლოებით 90 პროცენტი იმ მორაგბეებისა, რომლებიც ახლა ჩვენს გუნდში ირიცხებიან, რაგბის 2015 წელსაც ითამაშებენ. ამრიგად, სერიოზული წყვეტა და ჩავარდნა არ გვექნება” - განაცხადა დიქსონმა.

2011 წლის მსოფლიო თასზე, საქართველოს ნაკრებს კიდევ ორი მატჩი აქვს ჩასატარებელი, რათა თავისი პირველი გამარჯვება მოიპოვოს, მაგრამ ნიჟარაძე ამბობს, რომ ამაყობს თავისი მორაგბეებით, რადგან გრძნობს, მათმა უშიშარმა თამაშმა ქვეყანას უდიდესი სიამაყე შესძინა”.

დიქსონს შორსმიმავალი გეგმები აქვს

ქართული სამზარეულოს დღე მასტერტონში

სამდღიან შუალედში მსოფლიოს ორ ელიტარულ გუნდთან საკამოდ მძიმე მატჩების შემდეგ, საქართველოს ნაკრების მწვრთნელებმა მორაგბეები სამი დღით დაასვენეს. 

გუშინ, ახალზელანდიური ტრადიციები "ბორჯღალოსნებმა" ქართულით ჩაანაცვლეს და ქალაქ გარეთ, ერთ-ერთი ფერმერის ეზოში ქართული დღე მოაწყვეს. 

ყველასთვის დიდი მოულოდნელობა იყო, საქართევლოს რაგბის კავშირის პრეზიდენტის გიორგი ნიჟარაძის კულინარიული ნიჭი. მან დღის პირველი ნახევარი სასტუმროს სამზარეულოში გაატარა. "ქართული ხმების" მომღერლის გივი ჭიჭინაძისა და საქართველოს ნაკრების თარჯიმნის, ველინგტონში მცხოვრები მზია ხმალაძის დახმარებით, რაგბის კავშირის პრეზიდენტმა უგემრიელესი კერძები მოამზადა. 

ჩვენი მასპინძლის ფერმა მასტერტონიდან 20 კილომეტრში, ულმაზესი ადგლზე მდებარეობდა. ეზოს, სადაც ქართული კულინარიის დღე გაიმართა, საკმაოდ კარაგად მოვლილი ვაზის რიგები ესაზღვრებოდა. ღონისძიებაზე, რომელზეც ჩვენი მასტერტონელი მეგობრები გვეწვივნენ, საქართველოს ნაკრების მორაგბეები ქართული ჩოხებით მოვიდნენ. "ბორჯღალოსნებს" ჩოხები ბიზნესმენმა ლევან ვასაძემ "სამოსელი პირველში" შეუკერა. 

სტუმრებიც და მორაგბეებიც აღფრთოვნებას ვერ მალავდენ გიორგი ნიჟარაძის მიერ მომზადებული კერძებით. ჩანახმა, შქმერულმა, ჩაქაფაულმა, წიწილამ ბაჟეში, ორი სახეობის ლობიომ საყოველთაო მოწონება დაიმსახურა. ქართული სუფრა აბა რაა ხაჭაპურის გარეშე. ოქლენდში მცხოვრებმა კანდელაკების ოჯახმა, რომელიც ახალ ზელანდიაში ყველის სხვადახვა სახეოაბას აწარმოებს, მათ შორის სულგუნსაც, "ბორჯღალოსნებს" ხაჭაპურები გამოუგზავნა. 

 

დასასრულისკენ ტრადიციულად გივი ჭიჭინაძის ბენეფისი შედგა. ტე ტანე კაი ვაიატა (კაცი, რომელიც მღერის) ახალ ზელანდიაში უკვე საკმაოდ პოპულარული გახდა. "ოტაგო დეილი ტაიმსის" გუშინდელ ნომერში რაგბის თემაზე გამოქვეყნებული სტატია, თითქმის მთლიანად ქართველ მომღერალს დაეთმო.

გივი ჭიჭიანძემ ჯერს გიორგი ნიჟარაძესთან ერთად შეასრულა გურული სიმღერა, მერე კი ქართულ ჩოხებში გამოწყობილ ნაკრების წევრებთან ართად რამდენჯერმე იმღერა, ბოლოს კი სოლო კონცერტი გამართა, რეპერტუარში როგორც ქართული, ისე იტალირი პოპულარული სიმღერები იყო. 

ვილკინსონი: ქართველებთან გადავრჩით, დისციპლინას ალტერნატივა არ აქვს

საქართველოსა და ინგლისის ნაკრებებს შორის შეხვერიდან ოთხი დღე გავიდა, თუმცა "პომების" ბანაკში ვნებათაღელვა არ ცხრება. ინგლისელთა მგეზავი, მსოფლიოს ერთ-ერთი საუკეთესო მოთამაშე ჯონი ვილკინსონი აღიარებს, რომ არ არსებობს სხვა გზა, თუ არა გუნდში დისციპლინის გამტკიცება. 

საქართველოს ნაკრებთან ინგლისელებმა 41:10 მოიგეს, თუმცა მატჩის მსვლელობამ და შინაარსმა, "პომების" თავკაცი მარტინ ჯონსონი ზომაზე მეტად განარისხა. 

ყველაზე მეტად მან პირველ ტაიმში დაშვებეულ შეცდომებზე ინერვიულა. ინგლისელი მორაგბეები მატჩის პირველ ნახევარში თერთმეტჯერ დაჯარიმდნენ და ქართველების მგეზავს რომ არ ეყოჩაღა, კაცმა არ იცის მოვლენები როგორ განვითარდებოდა. ამჯერად "პომებს" გაუმართლათ, სხვა მეტოქეები ანალოგიურ შეცდომებს მათ არაფრით აპატიებს. 

"მწარედ მახსოვს 1999 წელი. მაშინ მსოფლიოს თასის გათამაშებას მეოთხედფინალში გამოვეთიშეთ. დღემდე არ დამვიწყებია რას ვგრძნობდი, როცა ნახევარფინალურ მატჩს ტელევიზორში ვუყურე და "ნიუკასლის" წინააღმდეგ სათამაშოდ წავედი. თავს საშინლად ვგრძნობდი და ძალიან არ მინდა ეს კიდევ ერთხელ მოხდეს", - თქვა ინგლისის ნაკრების მთავარმა მწვრთნელმა მარტინ ჯონსონმა. 

"ზუსტად ვიცი, რა ჰქონდა ჯონსონს მხედველობაში ეს ამბავი რომ მოგვიყვა. იმ დღეს მან ჩემს წინააღმდეგ ითამაშა. კარგად მახსოვს, ეს დღე ალბათ ყველაზე წვიმიანი, ყველაზე ცივი იყო ნიუკასლის არსებობის ისტორიაში და ჩვენ მაშინ "ლესტერს" ვეთამაშეთ. 

მარტინი მართალია, მსოფლიოს თასის გათამაშება სიკვდილ-სიცოცხლისთვის ბრძოლაა. აქ წამითაც არ შეიძლება მოდუნება. ეს ძალიან ძვირად შეიძლებოდა დაგვჯდომოდა საქართველოს ნაკრებთან მატჩში, მაგრამ ჩვენდა საბედნიეროდ, მათ ფეხით თამაში არ წაუვიდათ და გადავრჩით. მაგრამ ვინ იცის, რა მოხდება, თუ იგივე შეცდომებს გავიმეორებთ სხვა გუნდებთან თამაშში? 

ჩვენ უბრალოდ უფლება არ გავქვს საქართველოს ნაკრებთან მატჩში დაშვებული შეცდომები გავიმეოროთ. საამისოდ კი თითოეული ჩვენთაგანის მაქსიმალურად მობილიზებაა საჭირო", - თქვა ინგლისელთა მგეზავმა ჯონი ვილკინსონმა. 

გუნდში შექმნილი მდგომარეობის განსახილველად ინგლისელებმა სპეციალური კრება გამართეს, სადაც საკმაოდ მწვავე საუბარი წარმართულა. ყველამ თავისი მოსაზრება გამოთქვა, თუმცა საბოლოოდ ერთზე შეთანხმდნენ: 

"მოთამაშეები მეტი პასუხისმგებლობით უნდა მიუდგენენ მოვალეობას, რომელიც მათ გუნდში აკისრიათ. ყველა მიხვდა, რომ გამოსავალი ერთია, ნაკრებში დისციპლინა უნდა დამყარდეს", - დაასკვანა ჯონიმ. 

შეგახსენებთ, რომ "პომები" 24 სექტემბერს დანიდინში რუმინეთის ნაკრებს დაუპირისპირდებიან. 

საქართველო - შოტლანდია 11:20 საათზე დაიწყება

14 სექტემბერს, ინვერკარგილში, საქართველოს მორაგბეთა  ნაკრები თავისთვის მესამე მსოფლიოს თასზე ჩაებმება. ქართველი „ბორჯღალოსნები" თბილისის დროით 11:30 საათზე შოტლანდიის ნაკრებს დაუპირისპირდებიან. ნაკრების თავკაცმა რიჩი დიქსონმა უკვე დაასახელა ის შემადგენლობა, რომელიც შოტლანდიის ნაკრებთან ითამაშებს.

ქართველი მორაგბეები მეტოქეს ოპტიმალური შემადგენლობით ეთამაშებიან. საქართველო - შოტლანდიის ნაკრებთა მატჩის რეპორტაჟს პირდაპირი ეთერით „საზოგადოებრივი მაუწყებელი" გადმოსცემს.

საქართველოს ნაკრები შოტლანდიასთან

საქართველო: 15. რეზო გიგაური, 14. ირაკლი მაჩხანელი, 13. დავით კაჭარავა, 12. თედო ზიბზიბაძე, 11. სანდრო თოდუა, 10. მერაბ კვირიკაშვილი, 9. ირაკლი აბუსერიძე. 1. დავით ხინჩაგიშვილი, 2. ჯაბა ბრეგვაძე, 3. დავით ზირაქაშვილი, 4. ვახტანგ მაისურაძე, 5. ლევან დათუნაშვილი, 6. შალვა სუთიაშვილი, 7. მამუკა გორგოძე, 8. დიმა ბასილაია.

სათადარიგოები

16. აქვსენტი გიორგაძე, 17. დავით ქუბრიაშვილი, 18. გიორგი ჩხაიძე, 19. ვიქტორ კოლელიშვილი, 20. ბიძინა სამხარაძე, 21. ლაშა ხმალაძე, 22. მალხაზ ურჯუკაშვილი 

მთავარი მწვრთნელი: რიჩი დიქსონი

14 სექტემბერი

საქართველო-შოტლანდია

18 სექტემბერი

საქართველო-ინგლისი

28 სექტემბერი

საქართველო-რუმინეთი

 2 ოქტომბერი

საქართველო-არგენტინა

სატურნირო მდგომარეობა

1. შოტლანდია - 5 ქულა

2. ინგლისი - 4

3. არგენტინა - 1 

4. საქართველო - 0

5. რუმინეთი - 0

Georgian players visit Invercargill school

The Georgian rugby team has started their morning with a hearty Kiwi breakfast at Tisbury School, just outside of Invercargill.

Five players have this morning arrived at the school for a meet and greet with the children.

Principal Andrea Joyce said the visit had been confirmed just last Thursday, but excitement had quickly built up.

"Its amazing really that they've taken the opportunity to come and mix with the children," she said.

"Everybody's been really looking forward to it."

The players will also attend a school-wide assembly, where they will be formally welcomed, and would then either work on some ball skills with pupils or take a tour of the school grounds, depending on the weather.

Hail and rain showers passed through the city earlier this morning but the wet weather appears to be easing.

BREAKFAST OF CHAMPIONS: The Georgian rugby team at Tisbury School. Tisbury pupil Josh Burnett, 10, pours juice for Georgian player Vasil Kakovin (2nd from right) and media manager Lasha Khurtsidze (right).

საქართველო - მესამე თასზე უკეთესი შედეგისთვის

საქართველოში რაგბი პოპულარობით ფეხბურთის შემდეგ მეორე ადგილზეა, მაგრამ ერთი რამ უდავოა - რაგბი ყველაზე წარმატებული სპორტის სათამაშო სახეობაა და ამაზე ნაკრების შედეგები თავისთავად მეტყველებს. ხუმრობა ხომ არაა, ქართველმა “ბორჯღალოსნებმა” ზედიზედ მესამედ მოიპოვეს მსოფლიოს თასზე თამაშის უფლება (2003 წლის ავსტრალიის, 2007 წლის საფრანგეთისა და 2011 წლის ახალი ზელანდიის) და ახლა ნაკრები გამალებით ემზადება, რათა მსოფლიოს კიდევ ერთხელ დაანახოს, რომ ქართველებს რაგბის თამაში სხვებზე ცუდად არ ეხერხებათ.

საქართველოში რაგბის დანერგვის წარუმატებელი მცდელობები ადრეულ წლებში ჰქონდათ - 1928, 1940 და 1948 წლებში, მაგრამ მაშინ ამ საქმისგან არაფერი გამოვიდა. 1950-იანი წლების ბოლოდან 1960-იანი წლების შუა პერიოდამდე, საქართველოში მარსელიდან ჟაკ ასპეკიანი იმყოფებოდა და ადგილობრივ სტუდენტებს ოვალური ბურთის სიყვარულს უნერგავდა. ასპეკიანი 60-იანი წლების ბოლოს სამშობლოში დაბრუნდა, თუმცა მანამდე ამ სპორტის სიყვარულმა ქართველებში თავისი ადგილი მოიპოვა. 1959 წლის 15 ოქტომბერს, თბილისის უმაღლესი სასწავლებლის ახლად დაარსებულმა კლუბმა თავისი პირველი შეხვედრა გამართა (ახლა ამ გუნდს “ყოჩები” ეწოდება) და ამ თამაშს სულ 20-მდე მაყურებელი დაესწრო. 1961 წელს სამმა თბილისურმა კლუბმა შიდა გათამაშება, თბილისის ჩემპიონატი დააარსა, მომდევნო წელს კი, პირველი ქართული კლუბი მოსკოვურ ტურნეში გაემგზავრა და რუსულ კლუბთან გამარჯვება მოიპოვა. იმავე წელს, ქართულმა კლუბებმა ტურნე მოაწყვეს რუსეთსა და ლატვიაში, 1963-ში კი, საბჭოთა კავშირის სარაგბო ჩემპიონატი ოფიციალურად დაარსდა.

საქართველოს რაგბის კავშირი 1966 წელს დაარსდა, როგორც საქართველოს რეგიონული ფედერაცია და ამავე პერიოდიდან, ქართული კლუბები საბჭოთა კავშირის ახლად დაარსებულ ჩემპიონატში ჩაერთვნენ, საუკეთესო მორაგბეები კი, საბჭოთა კავშირის ნაკრებში მიიწვიეს. მართალია, პირველ ჩემპიონატში მოსკოვის გუნდმა იმარჯვა, მაგრამ თავი არც თბილისის “დინამომ” შეირცხვინა და ვერცხლის მედლები მოიპოვა, მომდევნო წელს კი, თბილისის “ლოკომოტივმა” მე-3 ადგილი დაიკავა, ხოლო 1978 წელს საბჭოთა კავშირის თასი მოიპოვა. ქართულმა კლუბებმა საბჭოთა კავშირის ჩემპიონობა 1980-იანი წლების ბოლოს მოიპოვეს. 1987 და 1988 წლებში ეს პატივი ქუთაისურ “მშენებელს” ხვდა წილად (1987 წელს ის საბჭოთა კავშირის თასის მფლობელიც გახდა), 1989-ში კი, საბჭოთა კავშირის პირველობაზე ქუთაისის “აიამ” იმარჯვა.

1990 წელს საქართველოს რაგბის კავშირი საბჭოთა კავშირს ჩამოშორდა და პირველი დამოუკიდებელი ჩემპიონატიც ჩატარდა. საქართველოს რაგბის კავშირი IRB-ს და FIRA-AER-ის წევრი 1992 წელს გახდა, თუმცა, ნაკრების ისტორია ცოტა უფრო ადრე დაიწყო. მიუხედავად იმისა, რომ 1990-იანი წლების დასაწყისში სნგ-ს ნაკრები დაარსდა და საბჭოთა კავშირის ნაკრების ყოფილი წევრები სწორედ ამ გუნდის სახელით თამაშობდნენ, საქართველოს რაგბის კავშირმა ეს გუნდი შორს დაიჭირა და საკუთარი ნაკრები ჩამოაყალიბა. “ბორჯღალოსნებმა” პირველი სანაკრებო შეხვედრა 1989 წლის მიწურულს ქუთაისში გამართეს და ზიმბაბვეს ნაკრებს 16:3 სძლიეს. ამ ნაკრებების დაპირისპირება მომდევნო წელსაც შედგა, როდესაც ქართველები ზიმბაბვეს ეწვივნენ და ჯერ 16:22 დამარცხდნენ, ერთ კვირაში კი, 26:10 იმარჯვეს.

1992 წლამდე, ანუ IRB-ში გაწევრიანებამდე, საქართველოს კონკურენტების მოძიება უჭირდა და ამის გამო იძულებული იყო, მხოლოდ უკრაინასთან თამაშით შემოფარგლულიყო. 1992 წლის ივლისში “ბორჯღალოსნებს” კიევში მყოფი ლატვიის ნაკრებთანაც მოუწია გაჯიბრება. მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში ქართველთა ნაკრები დაუმარცხებლად თამაშობდა. რაგბის მსოფლიოს საბჭოში და FIRA-AER-ში გაწევრიანების შემდეგ, საქართველოს ნაკრები 1995 წლის მსოფლიოს თასის საგზურისთვის 1993 წელს პოლონეთში რუსეთს და ადგილობრივ ნაკრებს შეხვდა. სამწუხაროდ, “ბორჯღალოსნებმა” ორივე მატჩში მარცხი განიცადეს და მსოფლიო თასს ვერ უწიეს. უნდა ითქვას, რომ ეს იყო პირველი და დღემდე ერთადერთი მარცხი, რომელიც საქართველომ რუსეთის ნაკრებთან განიცადა (9:15).

1993 წლიდან “ბორჯღალოსნები” ევროპის ფირა-ს გათამაშებაში ჩაერთვნენ და სპარინგების ნაკლებობას აღარ უჩიოდნენ, თუმცა, მეტოქეთა დონე ჩვენსას ბევრად ჩამოუვარდებოდა. 1993-დან 1996 წლამდე, საქართველოს ნაკრებმა ამ ტურნირზე 10 შეხვედრა გამართა და მხოლოდ ერთი, ლუქსემბურგთან, ფრედ დაასრულა და ამსტერდამში ჰოლანდიასთან 3:55 დამარცხდა (პირველი ტაიმის შემდეგ, ქართველები 3:0-ს იგებდნენ და მთელი 55 ქულა მეორე ნახევარში გაუშვეს). 1996 წელს თბილისს პირველად ეწვია რუსეთის ნაკრები და 75000-იან გადაჭედილ “ბორის პაიჭაძეზე” “ბორჯღალოსნებმა” პრინციპული მეტოქე 29:20 დაამარცხეს. საქართველო რუსეთს 1998 წელს მსოფლიოს თასის შესარჩევი მატჩის ეგიდით შეხვდა და 12:6 გაიმარჯვა. მანამდე საქართველომ ხორვატია და დანია დაამარცხა, მაგრამ თავად ლაკვილაში იტალიასთან 14:31 წააგო და მომდევნო შესარჩევ ეტაპზე ირლანდიასთან და რუმინეთთან მოხვდა. ირლანდიამ დიდი ანგარიშით დაგვამარცხა - 70:0, რუმინეთმა კი, ოდნავ გვაჯობა - 27:23 (ორივე შეხვედრა 1998 წელს დუბლინში შედგა) და რეპეშაჟში ტონგასთან მოვხვდით. პირველი მატჩი ნუკუალოფაში გაიმართა და მასპინძლებმა 37:6 გვაჯობეს. იქიდან საქართველოს ნაკრებს თან მწვრთნელი არ ჩამოყოლია, რადგანაც “ბორჯღალოსნებმა” სასტუმროს ხარჯები ვერ დაფარეს და დავალიანების გასტუმრებამდე ტონგელებმა მწვრთნელი გურამ მოდებაძე მძევლად დაიტოვეს. თბილისურ მატჩში საქართველოს ნაკრები ტონგას მაგრად ეჭიდავა (ამ შეხვედრის წინ თბილისელმა მაყურებელმა ცოცხლად იხილა ტონგელთა “ჰაკა”), მეტოქე 28:27 დაამარცხა, პირველი შეხვედრის ფორა ვერ “ამოქაჩა” და მსოფლიოს თასს მიღმა დარჩა.

ეს პერიოდი ქართული რაგბისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი გახლდათ. 1997 წელს დამოუკიდებელ საქართველოს პირველად ეწვია რუმინულ კლუბთა ნაკრები. პირველ მატჩში კარპატელებმა საქართველოს ნაკრები 22:3 დაამარცხეს, მერე საქართველოს სტუდენტურ ნაკრებს 32:23 აჯობეს, თუმცა, ქართველმა მორაგბეებმა და მწვრთნელებმა სწორი დასკვნები გააკეთეს და ბოლო შეხვედრაში “ბორჯღალოსნებმა” მომხვდურს 19:6 აჯობეს. ამავე პერიოდში საქართველოში ფრანგი სპეციალისტი კლოდ სორელი ჩამოვიდა და თავდაპირველად საქართველოს 7-კაცა ნაკრები ჩაიბარა. მან ქართველი მორაგბეების ნიჭი სათანადოდ დააფასა და ქართველებს ფრანგული კლუბებისკენ გზა გაუხსნა. სორელიმ ეროვნული ნაკრები 1999 წელს ჩაიბარა და გუნდი 2003 წლის მსოფლიოს თასზე გაიყვანა, “ბორჯღალოსნების” ძირითადი ბირთვი კი, ახლაც ფრანგულ კლუბებში თამაშობს და ეს ქართველი მორაგბეების კლასის ამაღლებას ეხმარება.

2000 წელს ევროპის რაგბის კავშირმა დონით მეორე სანაკრებო ტურნირი - ევროპის ერთა თასი დააარსა და “ბორჯღალოსნებმა” პირველ წელს რუმინეთის შემდეგ მე-2 ადგილი დაიკავეს. პირველ გათამაშებაში 5 გუნდი ერთ წრედ თამაშობდა, ქართველებმა დაამარცხეს პორტუგალია (32:30) და ჰოლანდია (41:6), მაგრამ დამარცხდნენ რუმინეთთან (20:23) და ესპანეთთან (32:36). იმავე წელს საქართველოს ნაკრები ეთამაშა იტალიას და დამარცხდა 7:51, მერე კი, მაროკოს ნაკრებს დაუპირისპირდა და 20:10 იმარჯვა. 2001 წლის ერთა თასზე გუნდების რაოდენობა 6-მდე გაეზარდა, ზემოთ აღნიშნულ გუნდებს რუსეთი დაემატა. იმ წელს საქართველომ დაუმარცხებლად ითამაშა, ამსტერდამში დაამარცხა ჰოლანდია 32:3, თბილისში პორტუგალია 32:3, კრასნოდარში რუსეთი 25:23, რუსთავში ესპანეთი 43:10 და გადამწყვეტ შეხვედრაში ბუქარესტში რუმინეთი - 31:20. წლის ბოლოს თბილისს წონიანი სტუმრები ყავდა. “ბორჯღალოსნებმა” დაამარცხეს საფრანგეთის მეორე ნაკრები 24:20 და დამარცხდნენ სამხრეთ აფრიკის A ნაკრებთან 17:31.

2001 წელს საქართველოს 7-კაცა ნაკრებმა პირველად ითამაშა მსოფლიოს თასზე და მე-10 ადგილი დაიკავა. მომდევნო წლიდან ერთა თასი ორწლიანი ციკლით, შინ და გარეთ თამაშით ჩატარდა და საქართველოს ნაკრებმა რუმინეთის შემდეგ მე-2 ადგილი დაიკავა. აღსანიშნავია, რომ 2002 წლის 3 თებერვალს საქართველოს ნაკრებმა ჰოლანდიასთან ძველი ჯავრი იყარა და მეტოქე იმ პერიოდისთვის სარეკორდო ანგარიშით - 88:0 გაანადგურა. იმავე წლის 3 მარტს “ბორჯღალოსნებმა” რუსეთს “ბორის პაიჭაძეზე” 65000 მაყურებლის თვალწინ უმასპინძლეს და ამ მაჩვენებლით ერთა თასის მატჩებზე დასწრების რეკორდი მოხსნეს, თუმცა მეზობლების დამარცხება ვერ მოახერხეს და მხოლოდ ფრეს დასჯერდნენ - 12:12. იმავე წელს “ბორჯღალოსნები” 2003 წლის ავსტრალიის მსოფლიოს თასის შესარჩევ ეტაპში ჩაერთვნენ, დუბლინში ირლანდიასთან 14:63 დამარცხდნენ, თუმცა, თბილისში რუსეთს 45000 მაყურებლის თანდასწრებით 17:13 მოუგეს და ავსტრალიის საგზურს დაეუფლნენ. ეს იყო უმნიშვნელოვანესი, ისტორიული გამარჯვება. არადა, ერთი ხანობა რუსეთი 13:9 დაწინაურდა, თუმცა, საქართველოს ყველა დროის ერთ-ერთმა საუკეთესო მორაგბე ლევან ცაბაძემ პირველი ტაიმის მიწურულს ლელო დადო და საქართველო შესვენებაზე ლიდერის რანგში გავიდა - 14:13, მეორე ნახევარში კი, უპირატესობა ერთი ჯარიმით კიდევ გაზარდა და გამარჯვება მოიპოვა. ამის შემდეგ იყო უსიამოვნო მომენტი, სორელმა ცაბაძე მსოფლიო თასზე არ წაიყვანა და უდიდესი სარაგბო ტურნირის მიღმა დატოვა, რის შემდეგაც “ლეონსიო” ნაკრებს დაემშვიდობა.

ავსტრალიაში საქართველოს ნაკრებმა ყველა შეხვედრა დათმო, მაგრამ თავი არ შეურცხვენია. მომავალმა მსოფლიოს ჩემპიონმა ინგლისმა, ჩვენებურებს 84:6 აჯობა და ეს შედეგი დღემდე რჩება ქართველ მორაგბეთა ყველაზე დიდი სხვაობით მარცხად, სამოამ 46:9 დაგვამარცხა, სამხრეთ აფრიკასთან მსოფლიოს თასზე პირველი ლელო დავდეთ და მხოლოდ 19:46 დავთმეთ, ურუგვაიმ კი, 24:12 გვაჯობა და მსოფლიოს თასზე პირველი გამარჯვების მოპოვების შანსი არ დაგვიტოვა.

2003-2004 წლის ერთა თასი საქართველოსთვის წარუმატებელი გამოდგა. ამჯერად, რუმინეთთან ერთად პორტუგალიამაც გვაჯობა და მხოლოდ მე-3 ადგილს დაგვაჯერა. 2004 წელს საქართველო ეგრეთ წოდებულ საკონტინენტთაშორისო გათამაშებაში ჩაება და გასვლაზე ურუგვაისთან 7:17, ჩილესთან კი 24:30 დამარცხდა. ამ მეტოქეებთან რევანშის აღების შანსი 2005 წელს მოგვეცა და თბილისში ჩილე 29:6 დავამარცხეთ, თუმცა, მუხთალმა ურუგვაიმ საქართველოს დედაქალაქამდე “ვერ ჩამოაღწია” და ეს წყენა წყენად დაგვრჩა. სამაგიეროდ, IRB-მ მეტად ხელსაყრელი პირობა შემოგვთავაზა. ურუგვაის არდასჯის სანაცვლოდ იაპონური ტურნე და “ბარბაროსების” სტუმრობა შემოგვთავაზა. ქართული მხარე წინადადებას დათანხმდა და 2006 წელს იაპონიას ესტუმრა. ქართველთა შეთხელებული გუნდი ჯერ იაპონიის A ნაკრებს ეთამაშა და პირველ ტაიმში 16 ქულა გააკეთა, მაგრამ მეორეში მონაგარი ვეღარ გაზარდა და 16:17 დამარცხდა. მომდევნო მატჩი 14 მაისს იაპონიის მთავარ ნაკრებთან შედგა და მასპინძლებმა ოსაკაში 32:7 იმარჯვეს. ამავე წლის 4 ივნისს თბილისში “ბარბაროსები” გვეწვივნენ და სახალისო მატჩში საქართველოსთან 28:19 იმარჯვეს, თუმცა, ამ დაპირისპირებებმა საქართველოს უდიდესი გამოცდილება შესძინა.

მანამდე ჩვენი უპირველესი გუნდი 2005-2006 წლების ერთა თასზე ჩაება და ტურნირი მე-2 საფეხურზე დაამთავრა. ამ გათამაშებაში განსაკუთრებით აღნიშვნის ღირსი რამდენიმე შედეგია. რუსეთს ჯერ კრასნოდარში 27:15 ვაჯობეთ, მერე კი, თბილისში მათთან იმ მომენტისთვის სარეკორდო ანგარიშით - 46:19 ვიმარჯვეთ. სარეკორდო ანგარიშით - 40:0 დავამარცხეთ პორტუგალიის ნაკრები, ვისთანაც იმ მომენტში უარყოფითი ბალანსი გვქონდა (მანამდე პორტუგალიამ 3-ის წილ 4-ჯერ დაგვამარცხა და ამ მოგებით მათთან ბალანსი თანაბარი გახდა), რუმინეთის ნაკრებთან კი, თბილისში 20:13 ვიმარჯვეთ და მის შემდეგ მეორე ადგილი დავიკავეთ. ერთა თასზე დაკავებულმა მე-2 ადგილმა, შედარებით იოლ მსოფლიოს თასის შესარჩევ ჯგუფში მოგვახვედრა. რუმინეთში 8:20 მარცხის შემდეგ, თბილისში ესპანეთი 37:23 დავამარცხეთ და რეპეშაჟში პორტუგალიას დავუპირისპირდით. თბილისში “ბორჯღალოსნებმა” 17:3 მოიგეს, განმეორებით მატჩში ლისაბონში ფრეს (11:11) მიაღწიეს და საფრნგეთის საგზური დაიბევეს.

მსოფლიოს თასის საგზურის მოპოვების შემდეგ, 2007 წლის დასაწყისში “ბორჯღალოსნები” 2007-2008 წლების ერთა თასის გათამაშებაში ჩაერთვნენ და პირველ შეხვედრაში რუმინელები ბუქარესტში 20:17 დაამარცხეს. ამ მოგებით ერთა თასის ხელმეორედ მოპოვების შანსი გაგვიჩნდა და თანაც, ანთიმოზ ივერიელის თასიც თბილისში წამოვიღეთ (ანთიმოზ ივერიელის თასი საქართველოს რაგბის კავშირმა 2002 წელს ერთმორწმუნე რუმინეთისა და საქართველოს ნაკრებების საევროპისთაშო შეხვედრებში გამარჯვებულისთვის დააარსა). სამწუხაროდ, მეორე შეხვედრისთვის ძირითადი შემადგენლობის შეგროვება ვერ მოხერხდა და ლამის მესამე შემადგენლობით ჩასული საქართველოს ნაკრები ესპანეთთან 17:31 დამარცხდა. ერთ კვირაში საქართველოს ნაკრებმა რუსეთის თბილისში 31:12 დამარცხებით ხასიათი გამოიკეთა, მერე კი, ასევე თბილისში ჩეხეთი თავისთვის დღემდე სარეკორდო ანგარიშით - 98:3 დაამარცხა. მსოფლიოს თასამდე საქართველოს ნაკრებმა IRB-ს მიერ დაარსებულ ერთა თასზე რუმინეთში ითამაშა და 6 გუნდში მე-3 ადგილი დაიკავა. ქართველებმა დაამარცხეს მსოფლიო თასზე მომავალი მეტოქე ნამიბია - 26:18. ნამიბია ის გუნდი იყო, რომლის დამარცხებასაც საქართველოს ნაკრების მწვრთნელები საფრანგეთშიც გეგმავდნენ. შემდეგ შეხვედრაში ქართველები სამხრეთ აფრიკის 23-წლამდელთა ნაკრებთან 7:24 დამარცხდნენ, მერე კი, იტალიის A ნაკრებს 22:20 სძლიეს.

2007 წლის მსოფლიო თასზე, საქართველოს ნაკრები ქართველ მწვრთნელთა ტრიომ გაიყვანა - მალხაზ ჭეიშვილი, დავით ჩავლეიშვილი და პაატა ნარიმანაშვილი. მათ ეხმარებოდნენ ფრანგი კონსულტანტი ანრი ბრონკანი და ფიზმომზადების მწვრთნელი ნიკოლა ფულკიე. გარდა ამისა, გუნდს ფეხით თამაშის დახვეწაში ეხმარებოდა IRB-ს მიერ გამოყოფილი ინგლისელი მწვრთნელი ჯონ ბარნსი. საფრანგეთში “ბორჯღალოსნები” ე.წ. “სიკვდილის ჯგუფში” მოხვდნენ და თავიანთი თამაშით გრანდებს სიცოცხლე კიდევ უფრო დაუმძიმეს. კარგად მომზადებულმა გუნდმა თავის მეორე მსოფლიო თასზე ისეთი თამაში აჩვენა, რომ მთელი სარაგბო სამყარო აალაპარაკა. პირველ შეხვედრაში ქართველთა მეტოქე ის არგენტინა იყო, რომელმაც მოგვიანებით ორჯერ დაამარცხა მასპინძელი საფრანგეთი და მესამე ადგილი დაიკავა. საქართველოს ნაკრებმა პირველი ნახევარი სულ რაღაც 3:6 დათმო და მეორე ტაიმშიც მაგრად იომა, მაგრამ საუკეთესო ფორმაში მყოფმა სამხრეთამერიკელებმა დასკვნით 40 წუთში ოთხი ლელოს გატანა მოახერხეს და 33:3 იმარჯვეს. აღსანიშნავია, რომ პრემიალური ქულის მომტანი ლელო მათ მხოლოდ დამატებულ წუთებზე გაიტანეს. ოთხ დღეში საქართველოს ირლანდიასთან სასწაულამდე სულ ცოტა დააკლდა. ტაიმის 3:7 წაგების შემდეგ, გიორგი შკინინმა მეტოქის გადაცემა ჩაჭრა, ლელო გაიტანა და 45-ე წუთზე “ბორჯღალოსნები” 10:7 დაწინაურდნენ. ირლანდიამ ლიდერობა 10 წუთში დაიბრუნა, როდესაც ლელო-გარდასახვით 14:10 დაწინაურდა, ამის შემდეგ კი, საქართველოს ნაკრებმა მთელი 20 წუთის განმავლობაში, სახელოვანი ირლანდია საკუთარ 22-ში გამოკეტა, მეტოქის ჩათვლის მოედნიდან 5 მეტრში ძალიან დიდი დრო გაატარა, რამდენჯერმე ხაზიც გადაკვეთა, მაგრამ ბურთის დამიწება ვერ მოახერხა. ქართველებმა ვერ დაიჯერეს, რომ ირლანდიის დამარცხება შეიძლებოდა და 10:14 დამარცხდნენ. მიუხედავად ამისა, სწორედ ამ თამაშის შემდეგ ალაპარაკდა სარაგბო სამყარო საქართველოს ნაკრების სიძლიერეზე და ერთიც - 7-ქულაზე ნაკლები მარცხისთვის, “ბორჯღალოსნებმა” მსოფლიო თასზე თავისი პირველი ქულა მოიპოვეს. მერე იყო ნამიბიასთან მატჩი და მსოფლიო თასზე პირველი გამარჯვება. აქვსენტი გიორგაძემ, ირაკლი მაჩხანელმა და დავით კაჭარავამ, აფრიკელებს სამი ლელო გაუტანეს, მერაბ კვირიკაშვილმა სამივე რეალიზაცია გამოიყენა და ზედ სამი ზუსტი ჯარიმა დაამატა - 30:0. ჯგუფის ბოლო მატჩში საფრანგეთთან 7:64 მარცხის მიუხედავად, საქართველოს ნაკრები სამშობლოში თავაწეული დაბრუნდა და ქართული რაგბი განვითარების სულ სხვა დონეზე გადავიდა. თბილისის ქუჩებში მომრავლდნენ ახალგაზრდები, რომელთაც ხელში ოვალური ბურთი ეჭირათ და სპორტის ამ სახეობის პოპულარობამ, მნიშვნელოვანი წინსვლა განიცადა.

მსოფლიო თასის შემდეგ, საქართველოს ნაკრების მთავარ მწვრთნელად ავსტრალიელი ტომ ლეინი დაინიშნა, რომლის მიზანიც ქართველთა ხაზის თამაშის გაუმჯობესება იყო. მან ქართველებს ერთა თასი პირველივე წელს მოაგებინა. 2008 წლის ერთა თასზე საქართველომ რუმინეთი თბილისში დღემდე ყველაზე დიდი სხვაობით, 22:7 დაამარცხა. თასის ბედი კრასნოიარსკში, გაყინულ მოედანზე გადაწყდა, სადაც “ბორჯღალოსნებმა” საგრძნობლად მოძლიერებულ რუსეთს თოვლსა და ყინვაში 18:12 აჯობეს. დასკვნით შეხვედრაში, თბილისში, ესპანეთის ნაკრებმა ქართველებს დიდი წინააღმდეგობა გაუწია და პირველ ტაიმში 17:0 დაწინაურდა, მეორე ნახევარში მამუკა გორგოძემ სამი ლელო გაიტანა და მისმა გარჯამ გუნდს მოულოდნელად მძიმე მატჩში 22:20 მოაგებინა. მერე იყო ბუქარესტის ერთა თასი, სადაც შესუსტებული შემადგენლობით მოთამაშე საქართველოს ნაკრები სამხრეთ აფრიკის A ნაკრებთან მხოლოდ 3:11 დამარცხდა, მერე ურუგვაის 20:18 სძლია, იტალიის A ნაკრები კი, 25:3 შეარცხვინა და სამხრეთ აფრიკის შემდეგ, მეორე ადგილი დაიკავა. ეს წელიწადი ძალიან ცუდად დასრულდა, რადგან საქართველოს ნაკრები ნოემბერში შოტლანდიას ეწვია და ამ ქვეყნის A ნაკრებთან 3:69 შერცხვა.

2009 წელს, ქართული რაგბი თავის 50-წლიან იუბილეს ზეიმობდა. ევროპის ერთა თასზე “ბორჯღალოსნებმა” გერმანიის ძლევას თბილისში პორტუგალიასთან არცთუ დამაჯერებელი თამაში მიაყოლეს და ბოლო წუთზე გატანილი ლელოს შემდეგ, მერაბ კვირიკაშვილმა რთული რეალიზაცია გამოიყენა და თამაში ფრედ - 20:20 დასრულდა.

სამაგიეროდ, ქართველებმა მადრიდში ესპანეთი 55:11 გაანადგურეს, მერე თბილისში რუმინეთი 28:23 დაამარცხეს და რუსეთს უკრაინის ქალაქ მარიუპოლში დაუპირისპირდნენ, რადგან 2008 წლის აგვისტოში რუსული აგრესიის შემდეგ, ევროპული რაგბის მმართველებმა ამ გუნდების შეხვედრების ნეიტრალურ მოედნებზე ჩატარება ბრძანა. “ბორჯღალოსნებმა” პირველივე წუთებიდან მოიპოვეს საგრძნობი უპირატესობა, ბოლოსკენ ცოტა მოეშვნენ და მეტოქეს მიახლოების საშუალება მისცეს, მაგრამ დასკვნითი სიტყვა ისევ ქართველების იყო და შეხვედრა 29:21 დასრულდა.

ივნისში საქართველოს ნაკრებმა ოკეანე გადაკვეთა და ჩრდილოეთ ამერიკაში “ჩერჩილის თასზე” ითამაშა, მაგრამ უძლიერესი შემადგენლობის შეკრება ვერ მოხერხდა და სამივე შეხვედრაში დიდი ანგარიშით დამარცხდა - კანადასთან 10:42, ირლანდიის A ნაკრებთან 5:40 და აშშ-სთან 13:31. იმავე წელს დაარსდა საქართველოს A ნაკრები და მან სადებიუტო მატჩებში პოლონეთის და უკრაინის ეროვნული ნაკრებები დაამარცხა, მერე კი, იუბილის აღსანიშნავად თბილისს არგენტინის A ნაკრები (“იაგუარები”) ეწვია და მაყურებელმა საინტერესო ბრძოლა იხილა. სამხრეთამერიკელებმა მეორე ტაიმში თამაშში გარდატეხის შეტანა შეძლეს, მაგრამ საქართველომ მოგება მაინც მოახერხა - 24:22. ამ წლის ბოლო თამაში იტალიაში, პალმა ნოვაში ამ ქვეყნის A ნაკრებთან შედგა და მასპინძლებმა 8:7 იმარჯვეს.

2009-2010 წლების ევროპის ერთა თასის შედეგებით, 2011 წლის მსოფლიო თასის საგზურიც თამაშდებოდა, ჰოდა ქართველები არ მოეშვნენ, გერმანია 77:3 გაანადგურეს, პორტუგალიას ლისაბონში 16:10 სძლიეს, მერე ესპანეთი 17:9 დაამარცხეს და ახალი ზელანდიის საგზური ნაადრევად მოიპოვეს. ერთა თასის მომდევნო შეხვედრაში რუმინელებმა ბუქარესტში 22:10 იმარჯვეს და დასკვნითი შეხვედრა თურქეთის ქალაქ ტრაბზონში, საქართველოსა და რუსეთს შორის შედგა. ამ თამაშს უნდა გადაეწყვიტა, თუ რომელი გუნდი დაიკავებდა ჯგუფში პირველ ადგილს. ტრაბზონში 6 ათასზე მეტი ქართველი გულშემატკივარი ჩავიდა და საყვარელი გუნდის ულამაზესი გამარჯვება იხილა. ქართველთა არეკნს რუსებმა ლელოთი უპასუხეს და 5:3 დაწინაურდნენ, თანაც, ამ დროს თავი გაუტყდა გუნდის კაპიტან ირაკლი აბუსერიძეს. მან გუნდი ძნელბედობის ჟამს არ მიატოვა და მიუხედავად სერიოზული ტრავმისა, მოედანზე მაინც დაბრუნდა. საქართველოს ნაკრებმა ლიდერობა მალევე დაიბრუნა, დავით ზირაქაშვილმა პირველხაზელის კვალობაზე საოცარი სიჩქარე აკრიფა და ულამაზესი ლელო გაიტანა. მერე “ბორჯღალოსნების” შეჩერება შეუძლებელი გახდა და რუსეთთან ყველაზე დიდი ანგარიშით გამარჯვებაც გამოცხვა - 36:8.

იმ წელს საქართველოს ნაკრები ბუქარესტში IRB-ს ერთა თასს დაუბრუნდა და შოტლანდიის A ნაკრებს თითქმის წაგებული შეხვედრა შემოუტრიალა - 22:21, მაგრამ მერე ჯერ იტალიის A ნაკრებთან შერცხვა (21:3), ბოლოს კი, მისთვის უმნიშვნელოვანეს, სარეიტინგო თამაშში ნამიბიის ეროვნულ გუნდთან 16:21 დამარცხდა. შედეგად, საქართველოს რაგბის კავშირმა ურთულესი გადაწყვეტილება მიიღო და მსოფლიო თასის დაწყებამდე ერთი წლით ადრე, ახალი ზელანდიის საგზურის და არაერთი სახელოვანი გამარჯვების მომტანი მთავარი მწვრთნელი ტიმ ლეინი, შოტლანდიელი რიჩი დიქსონით ჩაანაცვლა.

დიქსონის დებიუტი ნოემბრის ტესტებში შედგა. თბილისს ერთმანეთის მიყოლებით კანადის და აშშ-ის ეროვნული ნაკრებები ეწვივნენ. კანადელებთან გამართულ რთულ შეხვედრაში, “ბორჯღალოსნებმა” 22:15 იმარჯვეს, ერთ კვირაში კი, აშშ-თან უფრო მძიმე ბრძოლა გადაიტანა. შეხვედრის დრო უკვე ამოწურული იყო და აშშ 17:12 იგებდა. შერკინება მათი იყო და თითქოს მარცხი გარდაუვალი ჩანდა, მაგრამ ქართველთა შერკინებამ სასწაული მოახდინა, მეტოქე მისსავე შერკინებაში წამოშალა, ბურთი არ გაატანინა, მერე ის ხაზზე ჩათამაშდა და ლექსო გუგავამ ანგარიში გაათანაბრა, ზუსტმა რეალიზაციამ კი, ქართველებს 19:17 მოაგებინა. აღსანიშნავია, რომ საქართველოს ნაკრები სამშობლოში მუდამ გამორჩეულად თამაშობს. საქართველოში ისინი ოფიციალურ შეხვედრაში ბოლოს 2004 წლის თებერვალში პორტუგალიასთან დამარცხდნენ (14:19), 2006 წელს “ბარბაროსებთან” წააგეს 19:28, მას შემდეგ კი, პორტუგალიელებთან ფრედ დასრულებული შეხვედრის გარდა, ყველა მატჩში იმარჯვეს.

წლევანდელი ერთა თასი საქართველოს ნაკრებმა აუტსაიდერების განადგურებით დაიწყო (უკრაინა 62:3 და ესპანეთი 60:0), მერე პორტუგალიასთან ლისაბონში მხოლოდ ქულით იმარჯვა (13:12), თბილისში რუმინეთს 18:11 აჯობა და სოჭში ტრადიციულ მეტოქე რუსეთთან, მძიმე ჯახი გადაიტანა და 15:9 გამარჯვებით ამ გუნდთან დაუმარცხებელი სერია გაახამგრძლივა. ბუქარესტის ერთა თასზე, ქართველთა ექსპერიმენტული შემადგენლობა სამხრეთ აფრიკის “კინგზთან” 17:31 კი დამარცხდა, მაგრამ მერე ჯერ არგენტინის A ნაკრები 14:13 დასცა, ნამიბიის ეროვნულ გუნდთან კი, შარშანდელი მარცხისთვის ჯავრი იყარა და მეტოქე 23:18 დაამარცხა, რითაც ამ ტურნირზე თავისი საუკეთესო შედეგი გაიმეორა და მეორე ადგილი დაიკავა.

2011 წლის მსოფლიო თასისთვის, საქართველოს ნაკრებმა მზადება თბილისში, ფიზმომზადების სპეციალისტ გარეთ ადამსონის ხელმძღვანელობით დაიწყო. მერე მას სხვა მწვრთნელებიც შეუერთდნენ და გუნდი თვენახევრიან შეკრებაზე საფრანგეთში გაეგზავრა. რიჩი დიქსონს ადამსონის გარდა დონ კასკი, ჯონ მაგლტონი და ილია მაისურაძე ეხმარებიან. საფრანგეთში ქართველმა მორაგბეებმა ამ ქვეყნის მეორე ელიტარულ დივიზიონ Pro D2-ის გუნდებთან ორი ამხანაგური შეხვედრა გამართეს და “ორიაკი” 28:24, ხოლო “ბურგუენი” 28:15 დაამარცხეს. მათ ზელანდიისკენ გეზი 3 სექტემბერს აიღეს და დანიშნულების ადგილზე 5 სექტემბერს ჩავიდნენ. მსოფლიო თასზე საქართველოს ნაკრები პირველ შეხვედრას 14 სექტემბერს, ინვერქარგილში შოტლანდიის წინააღმდეგ გამართავს, 18 სექტემბერს დანიდინში ინგლისს დაუპირისპირდება, 28 სექტემბერს პალმერსტონში რუმინეთის დამარცხებას ეცდება, ჯგუფურ ეტაპს კი, 2 ოქტომბერს არგენტინასთან ჯახით დაასრულებს.

დამოუკიდებლობის მომენტიდან დღემდე, საქართველოს ნაკრებმა სულ 134 შეხვედრა გამართა და მათგან 82-ში გამარჯვება მოიპოვა, 47-ჯერ დამარცხდა, 5 შეხვედრა კი, ფრედ დაასრულა. ყველაზე დიდი სხვაობით ქართველმა მორაგბეებმა 2007 წელს ჩეხეთის ნაკრები დაამარცხეს (98:3), თავად კი, 2003 წლის მსოფლიო თასზე ინგლისთან დამარცხდნენ (6:84). გუნდის კაპიტანი ირაკლი აბუსერიძეა, რომელსაც ამავდროულად “ბორჯღალოსანთა” კვართი ყველაზე მეტ, 72 შეხვედრაში აქვს მორგებული. ნაკრების ბომბარდირები 320 ქულით პალიკო ჯიმშელაძე და მალხაზ ურჯუკაშვილი არიან, ოღონდ, ჯიმშელაძე ნაკრებს უკვე დაემშვიდობა, ურჯუკაშვილი კი, ზელანდიაშიც ითამაშებს. ქართველთაგან ყველაზე მეტი - 19 ლელო მამუკა გორგოძეს აქვს გატანილი, მას ერთი ლელოთი ჩამორჩება მალხაზ ურჯუკაშვილი და ორით - ირაკლი მაჩხანელი. დიქსონის მიერ შერჩეულ 30-კაციან განაცხადში 9 ისეთი მორაგბეა, რომლისთვისაც ეს მსოფლიო თასი მესამე იქნება, 16 კი, რაგბის ფორუმზე მეორედ ითამაშებს. საქართველოს ნაკრების 23 მორაგბე ლეგიონერია, 7 კი, ქართულ კლუბს წარადგენს.

დღეისთვის საქართველოს ნაკრებს 70,30 სარეიტინგო ქულა აქვს და მსოფლიო რეიტინგში მე-16 ადგილზე იმყოფება. მის წინ 71,01 ქულით ფიჯის ნაკრებია, უკან კი, მომავალი მეტოქე რუმინეთი (65,69). მსოფლიო რეიტინგში “ბორჯღალოსნებს” საუკეთესო შედეგი 2007 წლის მსოფლიო თასის შემდეგ ჰქონდათ, როდესაც მე-13 ადგილს იკავებდნენ. ქვეყანაში 46 კლუბი და 4181 მორაგბეა რეგისტრირებული და თუ ახალ ზელანდიაში ნაკრებმა დადებითი შედეგა აჩვენა, მათი რიცხვი კიდევ გაიზრდება, ისევე, როგორც ეს 2007 წლის მსოფლიო თასის შემდეგ მოხდა.

საქართველოს ნაკრები 2011 წლის მსოფლიო თასზე ასეთი შემადგენლობით ითამაშებს: გოდერძი შველიძე (“მონპელიე”, საფრანგეთი), დავით ხინჩაგიშვილი (“ბრივი”, საფრანგეთი), ვასილ კაკოვინი (“ბრივი”, საფრანგეთი), აქვსენტი გიორგაძე (“კასტრი”, საფრანგეთი), ჯაბა ბრეგვაძე (“არმია”, თბილისი), დავით ზირაქაშვილი (“კლერმონი”, საფრანგეთი), დავით ქუბრიაშვილი (“ტულონი”, საფრანგეთი), ვიქტორ კოლელიშვილი (“კლერმონი”, საფრანგეთი), დიმიტრი ბასილაია (“ობენა”, საფრანგეთი), გიორგი ჩხაიძე (“მონპელიე”, საფრანგეთი), გივი ბერიშვილი (“ლოკომოტივი”, თბილისი), მამუკა გორგოძე (“მონპელიე”, საფრანგეთი), შალვა სუთიაშვილი (“მასი”, საფრანგეთი), ილია ზედგინიძე (“კერკერენი”, საფრანგეთი), ვახტანგ მაისურაძე (“ლა სენი”, საფრანგეთი), გიორგი ნემსაძე (“მონტობანი”, საფრანგეთი), ლევან დათუნაშვილი (“ორიაკი”, საფრანგეთი), ირაკლი აბუსერიძე (“ოსერი”, საფრანგეთი), ბიძინა სამხარაძე (“არმია”, თბილისი), მალხაზ ურჯუკაშვილი (“გურდონი”, საფრანგეთი), ლექსო გუგავა (“ლელო”, თბილისი), ლაშა ხმალაძე (“ლელო”, თბილისი), ლაშა მალაღურაძე (“ბეზიე”, საფრანგეთი), მერაბ კვირიკაშვილი (“ფიჟაკი”, საფრანგეთი), რევაზ გიგაური (“ფიჟაკი”, საფრანგეთი), ალექსანდრე თოდუა (“ლელო”, თბილისი), ირაკლი ჩხიკვაძე (“აია”, ქუთაისი), ირაკლი მაჩხანელი (“მაკონი”, საფრანგეთი), დავით კაჭარავა (“ნიცა”, საფრანგეთი), თედო ზიბზიბაძე (“პერიგო”, საფრანგეთი).

B ჯგუფი

ინგლისი

არგენტინა

შოტლანდია

საქართველო

რუმინეთი

14 სექტემბერი. ინვერქარგილი

შოტლანდია - საქართველო (11:30 საათი. თბ.დრ.)

18 სექტემბერი. დანიდინი

ინგლისი - საქართველო (10:00)

28 სექტემბერი. პალმერსტონი

საქართველო - რუმინეთი (10:30)

2 ოქტომბერი. პალმერსტონი

არგენტინა - საქართველო (04:00)

საქართველოს ნაკრებმა შოტლანდიასთან მატჩამდე ბოლო ვარჯიში გამართა

საქართველოს მორაგბეთა ნაკრები 14 სექტემბერს შოტლანდიასთან გასამართი მატჩისთვის მზადებას განაგრძობს. რიჩი დიქსონის გუნდმა 13 სექტემბერს ინვერკარგილის „რაგბი პარკ სტედიუმზე", რომელიც საქართველო - შოტლანდიის დაპირისპირებას უმასპინძლებს კაპიტნის ვარჯიში გამართა. ქართველი მორაგბეების ვარჯიშის ამსახველი ფოტომასალა ზელანდიიდან სამინისტროს ფოტოგრაფმა თამუნა ყულუმბეგაშვილმა მოგვაწოდა და მას აქვე გთავაზობთ.

„ბორჯღალოსნები" ვარჯიშისა და უშუალოდ მატჩისთვის მზადების გარდა საქველმოქმედო ღონისძიებებისთვისაც იცლიან - ქართველი მორაგბეები იქაური დროით 17:00 საათზე ბავშვთა საავადმყოფოს ეწვივნენ, პატარა ზელანდიელები სტუმრობით გაახარეს და სხვადასხვა საჩუქრები, ჩვენი ეროვნული ნაკრების ატრიბუტიკა უსახსოვრეს.

13 სექტემბერს ჩატარდა საქართველოს ნაკრების თავკაცის რიჩი დიქსონის პრესკონფერენციაც, სადაც შოტლანდიელმა სპეციალისტმა თედო ზიბზიბაძე და შალვა სუთიაშვილი იახლა. დიქსონს თავიდან ჟურნალისტები რუმინეთ-შოტლანდიის თამაშზე დაეკითხნენ, სადაც შოტლანდიამ „სტეჟარს" დიდი გაჭირვებით აჯობა.

რიჩი დიქსონი:" ჩვენმა მეტოქემ რუმინეთთან რთული თამაში მოიგო და ამიტომ კიდევ უფრო ყურადღებით იქნება, რისი დასტურიც მათი მხრიდან შერკინების გაძლიერებაა, რაც მოულოდენელი სულაც არ იყო. ვცდილობთ, რომ ყველა კომპონენტში თანაბრად კარგად ვითამაშოთ, მნიშვნელობა არ აქვს შერკინება იქნება ეს თუ უკანა ხაზი. საქართველოში რაგბი პროგრესს განიცდის, ვითარდება. ბოლო ოთხი წლის განმავლობაში რაგბის მოთამაშეთა რიცხვი გაორმაგდა. ეს კი, ადრე თუ გვიან აუცილებლად შედეგს გამოიღებს."

თედო ზიბზიბაძე: " ახალი ზელანდიის მსოფლიოს თასზე თამაში ჩვენთვის დიდი გამოცდილებაა. შოტლანდიას კი ეს არ აკლია. ამიტომ, მათ ისე უნდა ვეთმაშოთ, რომ ერთი შეცდომაც არ დავუშვათ. ვფიქრობ, საამისოდ მზად ვართ."

შალვა სუთიაშვილი: "მსოფლიოს თასზე პირველად ვთამაშობ, ამისთვის ოთხი წელი ვემზადებოდი. ჩვენ ნაკრებებს შორის დონეთა სხვაობა დიდი არ არის. საქართველოს ნაკრებს ჰქონდა რამდენიმე სერიოზულ გუნდთან შერკინების საშუალება, შოტლანდიის ნაკრებთანაც აქამდე ორჯერ გვითამაშია." 

Scots ready to take on Georgia's strong men

INVERCARGILL, 13 Sept. - Scotland will be warding off another attack from a Rugby World Cup outsider when they face Georgia in their second Pool B match at Rugby Park Stadium in Invercargill on Wednesday.

The seventh-ranked team just held it together against Romania in their RWC 2011 opener on Saturday. Romania surged ahead 24-21 with 13 minutes remaining before Scotland fought their way back to win 34-24.

Now the Scots must face another side with equally strong forwards. Georgia coach Richie Dixon, who is Scottish, has identified the Lelos’ scrum as their point of reckoning.

“We are confident in our ability to scrum,” said Dixon. “I think Georgia has built a reputation on the fact that their forwards are good at scrummaging and our aim is to maintain that."

Dixon, however, admits Scotland do have one significant advantage over the Lelos, who will be playing the first of their four Pool B matches.

'Hit the ground running'

"Our problem is that Scotland now have a game under their belt and we are coming in cold," he said.

"It's really up to us to make sure that when we hit the ground, we hit the ground running."

Competing at their third Rugby World Cup since debuting in 2003, Georgia came to New Zealand after securing a clean sweep of their eight European Nations Cup matches.

Even though Georgia's RWC 2011 team have been together for only four months, Dixon, also a former Scotland coach, believes the collective is a powerful one.

“The Georgian team understands that the sum of the parts is much greater than the individuals,” said Dixon.

The 30-man squad, ranked 16th in the world, features 23 players associated with French clubs. Eight of the 23 compete in the French Top 14.

'Best foreigner' in top tier

Lock Mamuka 'Gorgodzilla' Gorgodze's performances at Montpellier in the 2010/11 season led to him being named 'best foreigner' in France's top-tier clubs by sports daily L'Equipe.

For Georgia's opener against Scotland, Dixon has decided to use Gorgodze as a flanker.

"We feel that for this particular game, this particular combination is the way we want to go," he said.

Tedo Zibzibadze and David Kacharav will man the three-quarter line, while Georgia's pack will be propped by David Khagishvili and David Zirakashvili.

With Georgia’s scrum in mind, Scotland have kept only four players from the team from the Romania match.

Max Evans and Allan Jacobsen remain as wing and prop respectively while Sean Lamont moves from centre to wing. Kelly Brown shifts from flanker to number 8.

'We need to be very physical'

“It's a cracking side that we've selected,” said Scotland's English coach Andy Robinson, indicating the changes are not a negative assessment of the nine players from the Romanian match not in the XV against Georgia.

"It's very difficult for the players to play two matches in four days.

"We need to be very physical and be able to smash the Georgians to the floor.”

Robinson has also put his faith in scrum half Rory Lawson to lead the charge against the Georgians in place of captain Alastair Kellock.

Lawson pledged the team will not give Georgia the opportunity to take a lead, as they did with Romania.

“We got a bit of a fright on Saturday against Romania and if ever we needed a little bit of wake-up call, that was it,” he said.

“There’s a real determination to go into the match and show Georgia what we’re about.”

Masterton preparing to Welcome the Georgian National rugby team

The Georgia rugby team arrived in Queenstown for the RWC 2011

მთელი დღით წავიდენ ექსკურსიაზე ქალაქ ვანაკაში. ეს პატარა ქალაქი ტბის პირას, ქუინსთაუნიდან ავტობუსით

 დაახლოებით 1.5 საათის სავალზე.

ვანაკაში ჩასვლისთანავე, პირველ რიგში ეწვიენ ადგილობრივ დაწყებით სკოლას. დიდ სააქტო დარბაზში, სადაც მთელი სკოლა შეიკრიბა; კაპა ჰაკას, ოფიციალური სიტყვებით გამოსვლების , ახალი ზელანდიის და საქართველოს ჰიმნების შემდეგ, მოსწავლეები და ჩვენი ბიჭები უშუალო ურთიერთობაზე გადავიდნენ - წავიდა საუბრები, ავტოგრაფების დარიგება, ფოტოების გადაღება... ძალიან საყვარელი ბავშვები იყვნენ, 

სკოლიდან წავიდენ ადგილობრივ სარაგბო კლუბში (Upper Clutha RFC) დაპატიჟეს ბარბექიუზე, მერე კი წაიყვანეს გუნდის ერთი ნახევარი კურდღლებზე სანადიროდ; მეორე ნახევარი - ტბაზე სათევზაოდ კატერებით მოიარეს ვანაკას ტბა, სადაც იდეაში ბევრი კალმახი და ორაგული უნდა დაეჭირათ, მაგრამ წარმატებული თევზაობა მხოლოდ ერთი კატერის გუნდს ჰქონდა: ვახო მაისურაძეს, დათო ხინჩაგიშვილს, დუდუს და ილო ზედგინიძეს (მოწმეები და ხელის მომკიდეები: ბესო აბრამიშვილი, მზია ხმალაძე, ჩვენი თარჯიმანი, ნატა კურტანიძე და კატერის მეპატრონე). ტბაზე სეირნობა ხომ თავისთავად სიამოვნება აღმოჩდა "ბორჯღალოსნებისთვის", და ბიჭები ჯერ სხვა კატერებში მსხომი ხალხის გასაგონად იძახდნენ, თევზი დავიჭირეთო; მერე კი მართლა არ წამოვიდა ორი ცალი! 

კურდღლებზე ნადირობაც მაგარი სახალისო გამოდგა ბიჭებისთვი.მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ძალიან ლამაზი დღე აჩუქეს ზელანდიელებმა.